Wisława Szymborska (1923-2012)

Tu leży staroświecka jak przecinek
autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek
raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup
nie należał do żadnej z literackich grup.
Ale tez nic lepszego nie ma na mogile
oprócz tej rymowanki, łopianu i sowy.
Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.

Wisława Szymborska "Nagrobek"

1 lutego 2012 r. 

w swoim mieszkaniu w Krakowie

zmarła Wisława Szymborska. 

Poetka, eseistka i krytyk literacki, tłumacz, felietonistka;
członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiej Akademii Umiejętności,
laureatka literackiej Nagrody Nobla, Dama Orderu Orła Białego

oraz wielu innych nagród na szczeblu państwowym.

Była autorką 12 tomików poetyckich.

Należała do najczęściej tłumaczonych polskich autorów. 

Jej książki zostały przetłumaczone na 42 języki.

Tomy wierszy

Dlatego żyjemy, 1952, 1954 (2. wyd.)
Pytania zadawane sobie, 1954.
Wołanie do Yeti, 1957.
Sól, 1962.
Sto pociech, 1967.
Wszelki wypadek, 1972.
Wielka liczba, 1976.
Ludzie na moście, 1986.
Koniec i początek, 1993.
Chwila, 2002.
Dwukropek, 2005 (Nominacja do Śląskiego Wawrzynu Literackiego, kwiecień 2006; Nominacja do Nagrody Literackiej Nike, 2006)
Tutaj, 2009.

Zbiory poezji

101 wierszy, 1966.
Wiersze wybrane, 1967.
Poezje wybrane, 1967.
Poezje: Poems (edycja dwujęzyczna polsko-angielska), 1989.
Widok z ziarnkiem piasku, 1996.
Sto wierszy – sto pociech, 1997.
Rymowanki dla dużych dzieci, 2003.
Miłość szczęśliwa i inne wiersze, 2007.

Inne

Lektury nadobowiązkowe, 1992 i nast. – cykl felietonów.